Stadsgehoorzaal Vlaardingen kan weer stralen

Een sierlijk zeepaardje zweeft kalmpjes over het plafond van de Vlaardingse Stadsgehoorzaal, een meter of vijftien boven de nieuwe okerkleurige stoelen. Daar niet ver vandaan zwemt een solitaire zeemeermin; in het midden van het theater prijkt het stadswapen van Vlaardingen, geflankeerd door twee griffioenen.

Maar er is nog veel meer te zien in het theater uit 1952 dankzij een ingrijpende renovatie. Scheepjes -een verwijzing naar het vissersverleden van Vlaardingen- en veel sterren, onontbeerlijk voor de navigatie op zee: veel van deze versieringen gingen jarenlang schuil onder een dikke laag zwarte verf en vuil. Trouwe bezoekers zullen woensdagmiddag 12 september bij de heropening (15.00 uur, met onder anderen Jochem Myjer en Pepijn Gunneweg) ongetwijfeld hun ogen uitkijken.

Tijdens de twee jaar durende opknapbeurt zijn veel van deze sprekende details van de schepping van Sybold van Ravesteyn, die onder meer Diergaarde Blijdorp en Rotterdam CS heeft ontworpen, boven water gekomen. Goudkleurige ornamenten in de foyer bijvoorbeeld, ze zijn na al die jaren weer duidelijk zichtbaar. ,,Het is een verrijking van wat er al die tijd al zat, zegt theatermedewerkster Lillian van Duijvenbode. ,,Het was er wel, maar het viel gewoon niet op.’’

Technische installaties zijn vervangen, zichtlijnen zijn verbeterd en daar waar nodig zijn nieuwe heipalen geslagen. Ook De Harmonie, een gebouw uit 1817 dat in het theater is opgenomen en waar kleine voorstellingen worden gehouden, is in oude luister hersteld.

De renovatie heeft de gemeente Vlaardingen 9,2 miljoen euro gekost. Allerlei scenarios voor het verouderde theater zijn van tevoren de revue gepasseerd, zelfs sloop van de Statige Dame van de Schiedamseweg werd daarbij overwogen. Maar een meerderheid van de Vlaardingse gemeenteraad vond uiteindelijk dat de vernietiging van de schepping van Sybold van Ravesteyn niet te verkopen viel, zo beeldbepalend is het gebouw voor de gemeente Vlaardingen. Daarom werd gekozen voor een grootschalige renovatie waardoor de Stadsgehoorzaal er weer minstens veertig jaar tegenaan kan. Eén harde voorwaarde werd aan de opknapbeurt verbonden:het theater werd door de bezoekers ervaren als een knusse huiskamer en dat warme gevoel mocht pertinent niet verloren gaan.

Het sierlijke gebouw is nu voor een groot deel ingepakt in glas, ook de hoogreliëfs van twee Griekse muzen die buiten aan de muur hingen. Niet alle Vlaardingers vinden dat geslaagd. ,,Het zicht vanaf de straat is iets minder dan het was, geeft Van Duijvenbode toe. ,,Maar daartegenover staat dat je binnen de beelden heel goed kunt zien, dichterbij dan ooit.’’

In de gedeelten die zijn aangebouwd zijn ornamenten uit de jaren 50 nagemaakt. Van Duijvenbode: ,,Het is allemaal in de sfeer van Van Ravesteyn: het is geheel gekopieerd, zelfs de lampen. Nieuw, maar mét respect voor het oude.

Terug van weggeweest: de lange lage banken zoals die daar sinds de opening op 28 april 1952 in de foyer stonden, afgewisseld met grote ronde spiegels. Ze zijn aan de hand van fotos uit het Stadsarchief nauwgezet in elkaar gezet. Ook ligt er nieuw dik tapijt en siert natuursteen de vloeren.

Verder is de Grote Zaal weer licht van kleur. De zwarte muurverf is verdwenen voor een lichtgrijze tint, bij het balkon is smaakvol een ruitvormige lambrizering aangebracht terwijl de trapleuning wit- en goudkleurig is. En als de kers op de slagroomtaart: de kroonluchter die aanwezig was bij de opening, hangt weer trots te schitteren in de Grote Zaal. Nog een nieuwtje: het theater is geheel rookvrij, zegt Van Duijvenbode. ,,Dat wordt wel spannend. Hoe zal het publiek daar op reageren?